20 januari 2012, Patricia

20 januari 2012, Patricia
In de morgen gaan we naar Masesse, we bezoeken de mensen die laatst bij ons zijn geweest en ontmoeten er Princess. Ze laat vol trots haar baby zien die
nog ligt te slapen. Julie heet ze sinds een paar dagen…
Het gaat goed met haar en het hoesten is al minder.
We hebben er nog wat gesprekken met verschillende mensen, bezoeken Moses zijn familie en wandelen terug. Ondertussen loopt er een meisje mee, nietszeggend maar steeds volgend. Ze is een jaar of zeven. Wanneer we aankomen thuis bij de gate is ze er nog steeds… en dan vraagt ze aan Moses Brian, denk je dat ze me neemt? alsof ze zelf nu een beslissing heeft genomen die haar leven zal veranderen. We nemen haar mee naar binnen en ze blijft me aankijken met vragende ogen. We vragen naar haar vader en naar haar moeder…
Brian kent ze, de moeder is ziek en in de village, de vader is overleden.
Pratricia woont alleen met haar broertje van 10.. De verantwoordelijkheid voor deze twee kinderen ligt eigenlijk bij een aunty die een eind verderop woont.
De kinderen hebben dagen dat ze niet eten en ze vertelt dat ze honger heeft.
We geven haar eerst een bad en daarna schone kleren.. ze kijkt er met bewondering naar… en straalt…Ze heeft een hele dikke buik en hele dunne armpjes en beentjes… en pijn in haar been… Malnutricion is de oorzaak..
Na het eten leg ik haar te slapen op een matras, ze slaapt heel lang..
Wanneer ze wakker is klampt ze zich letterlijk aan me vast en laat me niet meer los…. ze is vastbesloten om hier niet meer weg te gaan…. en dat is haar redding.. Om 3 uur komt de timmerman de tweede tafel en vier stoelen brengen met een eenpersoonsbed. Moses kijkt zijn ogen uit naar zijn hemels bed….
Hij is zo dankbaar en toont het elke dag.. een jongen van dertien die door wat afval te verkopen in de stad de kost verdiende als een vader …
Het is een schat…