13 april, breien en haken

Woensdag 13 april

Na het ontbijt ga ik naar de naaiklas. De jongens willen ook breien. Eerst steken op leren zetten en daarna gewoon recht breien om te beginnen, voorlopig oefenen dus.
Al snel wordt duidelijk wie er gevoel voor heeft en wie niet. Een paar van de jongens haken af omdat het gewoon niet lukt. Aan hen maak ik duidelijk dat ze beter timmerman of huizenbouwer kunnen worden… de meisjes gaan in groepen bij elkaar zitten, de besten nemen het voortouw en zijn een voorbeeld. Ze genieten er duidelijk van.
E is ook een andere juffrouw bij die engels spreekt en zij wil het ook graag leren. Ze zegt dat ik door God gestuurd ben om hen te leren. Wat ik ook uitleg en voordoe ze doet alles precies tegenovergesteld. Draad aan de buitenkant van je vingers, zij neemt de binnenkant, wanneer de lestijd voorbij is heeft ze het nog steeds niet onder de knie. Abuko daarentegen heeft er gevoel voor en kan bij mijn afwezigheid het verder oppakken. Het kleinste dochtertje van Abuko is ziek, ze laat me uitslag zien onder haar armen en in haar nek en vraagt of ik er wat aan kan doen. Ze huilt de hele tijd en slaapt al dagen s’nachts slecht. Ik beloof haar er vanmiddag op terug te komen.
Klas P6 verwacht me na de lunch en zij willen haken leren, ook weer de jongens. Onder hen is een hele grote, bij navraag blijkt hij twintig jaar te zijn en trots dat het hem lukt. Ook hier is al snel duidelijk wie er gevoel voor heeft en wie het veel moeite kost. Er zijn meisjes die gewoon maar doorgaan en meteen al een beeld hebben van wat zij willen maken.
Echt leuk om dit te doen.
De andere klassen zijn al uit en een groep jongere kinderen komen in de klas kijken.
De grote jongen van twintig is heel trots op wat hij doet en het irriteert hem dat een kleinere jongen zijn kant op komt en geeft hem een schop. De kleine jongen pakt naar zijn zijde en heeft duidelijk pijn. De bezoekers worden uit de klas gestuurd. Het zit me toch niet lekker en ik vraag me af hoe het met de jongen is. Wanneer ik de klas deur open en buiten kom vraag ik aan anderen of zij de jongen met het rode t-shirt gezien hebben die zojuist een schop heeft gekregen. Al snel zie ik hem staan en ik vraag hem te komen. Eerst is hij argwanend en bang om zelf op zijn kop te krijgen en legt hij uit dat hij geschopt is door de andere jongen enz. enz. ja zeg ik kom maar met me mee. Terug in de klas zeg ik tegen de teacher die de hele tijd al met mij aanwezig was.. Ik ga ze nu een andere les geven.
Ik roep de grote jongen naar voren, rechts van me staat de kleine, links van me de teacher.
Ik kijk de teacher aan en zeg hem, wil je tegen de grote jongen zeggen dat ik wil dat hij zijn excuus aanbiedt omdat hij heeft geschopt en erbij zegt dat hij het niet meer zal doen.
Aldus geschied, de grote jongen gaat warempel op zijn knieën en maakt wat gebaren..
Ik vraag aan de teacher wat hij heeft gezegd… ja dat hij het niet meer zal doen..
De jongens geven elkaar een hand en het is weer goed…
Ze willen niet stoppen met werken vandaag…..Wanneer ik terug in de guesthouse kom vertelt Cees dat hij contact heeft gehad met Abuko en haar dochtertje en haar heeft doorverwezen naar de dokter in het ziekenhuis en hij haar daarbij ervan heeft verzekerd dat hij de kosten van de behandeling voor zijn rekening zou nemen. Ze was helemaal blij.. het meisje heeft een infuus gehad, antibiotica en morgen krijgt zij een twee behandeling, het ging al beter.
Met Caira en Anne sluiten we de avond af…