28 april, Jozefs geschiedenis

Donderdag 28 april

Vanmorgen sta ik wat later op dan gewoonlijk en ik ga op mijn gemak naar de keuken.
Buiten is Jozef de nachtwacht, hij heeft even vrij zegt hij en ik vraag hem of hij thee lust.
Dat vindt hij leuk en komt de keuken in. Jozef heeft vijf kinderen de jongste is 13 jaar en zijn vrouw is een aantal jaren geleden overleden. Hij zorgt goed voor zijn kinderen en zorgt er voor dat ze naar school kunnen, het is een harde werker. Al zittend aan de tafel vraag ik hem of hij ook wat te eten lust..Ja dat wil hij wel, just bread…. Ik vraag of hij er ook banaan op wil net als ik…. Ja lekker….Jozef geniet duidelijk van zijn boterham.. Hij is een magere lange man. Wanneer hij klaar is vraag ik of hij soms nog crumbled eggs lust…. Ja lekker, zonder brood, en twee eieren… Ik vind het heerlijk om de man te zien genieten en zeg hem dat hij
goed moet eten omdat hij zo lang is.. Dan begint hij te vertellen… In Uganda hebben wij veel problemen gehad en veel oorlogen, sindsdien eet ik niet meer zo veel zodat wanneer er weer iets gebeurt ik niet zo hoef te lijden en er gewend aan ben. Dit maakt mij wel heel erg verdrietig…. Er schiet me te binnen dat ik nog wat zakjes met groentezaden heb en vraag of hij die wil…zijn ogen lichten helemaal op … Yes please madam…..ik ga ze halen en hij bekijkt ze nauwkeurig, nu heb ik werk te doen zegt hij, ik zie zojuist een van mijn kinderen lopen en ik ga hen zeggen dat ze land moeten omspitten zodat ik morgen kan zaaien…
Helemaal blij gaat hij weg….
Vandaag ben ik heel moe, in de middag slaap ik en in de avond val ik met het donker worden zo weer in slaap, er wacht me een verrassing, een die ik al anderhalf jaar niet meer heb gehad.