18 april, Ameceth en baby's

Maandag 18 april

Cees gaat naar de Dr. Epodoi en vergezeld hem met het doen van huisbezoeken.
Wat hij allemaal ziet deze dag is haast niet te beschrijven en het is dan ook beter om zijn blog er op na te slaan wanneer je er het fijne van wilt weten.
We zijn van plan om a.s. woensdag te vertrekken om op safari te gaan. Bij Arja en Ton hebben we foto’s gekeken van hun safari en dat wekt bij ons van alles op. We krijgen er echt zin in, de natuur is prachtig en er zijn veel dieren. Eind deze week zullen Cees en Jannette weer vertrekken en reis ik verder af naar Jinja om daar projecten te bezoeken.
Ik heb nog wat om uit te delen dus ben benieuwd wat er nog op mijn pad komt.
Deze morgen gaan Jannette en ik naar Ameceth om mee te helpen met de baby’s.



We ontmoeten er Belle, een 18 jarige Nederlandse jongedame, ambassadeur van een organisatie die sexuele voorlichting geeft op scholen en in de villages. Op een van haar reizen
ontmoet ze een auto en er wordt haar een baby aangeboden door het raam. Het kind ziet er ondervoedt uit maar op dat moment neemt ze de baby niet aan. Weer terug aangekomen in
Soroti laat het haar toch niet los en ze gaat informatie inwinnen bij Ameceth.
Daar besluiten ze samen de baby toch aan te nemen in het belang van het kind en Belle gaat de volgende dag terug naar de plaats waar ze de auto heeft ontmoet om de baby te zoeken.
Ze vindt het jongetje wat Jozef heet en op dat moment 2 kilo weegt en neemt hem mee.
In de afgelopen week is hij al een halve kilo aangekomen en hij heeft het goed naar zijn zin.
Wanneer je hem oppakt dan kijkt hij je aan met grote ogen, bestudeert je en brabbelt zelfs.
Als het aan Belle ligt neet ze hem mee naar huis, maar ja haar vader vindt haar nog te jong zegt hij, en eigenlijk vindt hij het nog vroeg om opa te worden. Laten we het daar maar op houden dan, hij is tenslotte vijftig!
We ontmoeten er ook Miranda, een verpleegster uit Zeeland die zes jaar in Engeland heeft gewoond en al veel landen heeft bezocht. Ze is nu voor ongeveer een jaar in Uganda en helpt bij Amecth maar heeft eigenlijk een pioniers hart, zoals bijvoorbeeld moeder Theresa.
Het liefst gaat ze de rimboe in, naar de villages, zoals wij vorige week, om daar de mensen te bezoeken en er wat te betekenen. Ik hoop dit volgende week, na de safari ook nog te doen
en we besluiten om met elkaar in contact te blijven. Morgen gaat ze met een Amerikaanse
verpleegster een check-up doen bij verschillende gezinnen en Cees gaat met haar mee.
Tussen de werkzaamheden door gaat Els nog in de kappersstoel. Ze vindt het heerlijk dat haar haar weer eens wordt geknipt en het frist goed op. Ik heb er schik in om het te doen, toch wel een idee, een kapper voor mzungu’s hier in Uganda.
Een andere kleine baby is baby Mozes die gered is door een melding van twee buurvrouwen aan de politie, van een rituele offering. De buurvrouwen hadden het jongetje zien liggen op een altaar van een toverdokter. Niemand wist van wie hij was. De politie kwam in actie en heeft het jongetje daar opgehaald en naar Ameceth gebracht. Opeens komen er na een tijdje twee vreemde vrouwen welke beweren de moeder te zijn van Mozes en zij willen hem meenemen. De verhalen van de vrouwen veranderen echter steeds en zij worden dus niet betrouwbaar geacht waardoor er wordt geweigerd Mozes aan de vrouwen mee te geven.
Er schijnt een tendens te zijn dat sommige vrouwen op deze manier aan een kind willen komen (wat hier een status is) zodat het voor hen een gemakkelijke manier is en zij in ieder geval niet zelf hoeven dragen en baren. De leiding hier is op de hoede.

Het is ontzettend heet hier en we hebben zin in iets kouds, dus wandelen naar de stad.
Daar aangekomen ontmoeten we Miranda weer en we raken aan de praat, volgens haar zijn we een antwoord op haar gebed. Het is heerlijk om elkaar te kunnen bemoedigen en een ondersteuning voor elkaar te zijn.
Wat heb ik al veel inspirerende mensen ontmoet tijdens deze reis, ieder op zich allemaal bijzonder.