17 september 2011, meubilair en ontmoetingen

17 september 2011

In de ochtend vroeg met Dirk naar Jinja. Richard gaat mee en straks nemen wij beiden de gerepareerde bus van Dirk mee terug naar Buwenda. Met Dirk naar de bank en daarna na de advocaat om de overeenkomst te tekenen. De stap is gezet en op 1 november zal de sleuteloverdracht plaats vinden tussen de landlord en Aidah. Weer thuis zal e.e.a. in kaart worden gebracht en kan er duidelijkheid worden geboden over de locatie van het project. Tot mijn verrassing biedt Dirk aan de meubelmaker te vragen 3 tafels te maken en 10 stoelen voor in het huis. Henry komt nog afscheid nemen in de stad en we staan voor een fotozaakje. Kom we gaan nog even naar binnen om een foto te laten maken van mijn mama en ik.
Het is aandoenlijk en gearmd lopen we naar binnen.
Dan kan ik aan je denken wanneer je weg bent…
Aidah neemt nog wat spullen van me mee die hier kunnen blijven en om half twee rijd ik met Junior naar Entebbe.
Bij Colonial Residence te Entebbe reserveer ik een kamer om wat te kunnen rusten. Junior zou me naar het vliegveld brengen maar komt onderweg naar Entebbe er achter dat hij de sleutel van het kantoor niet heeft afgegeven aan de waarnemer en dat deze dus niet kan afsluiten als het avond is. Hij is al moe en ziet op tegen de reis terug. We nemen uitgebreid de tijd om ergens te eten en hebben lange gesprekken.
Wanneer het tijd is voor Junior om te gaan komen er tranen bij me op. De eigenaar van de hostel heeft het in de gaten en doet er alles aan om me te kunnen troosten…Een lekker warme douche doet goed voor het naar bed gaan. Om twee uur gaat de wekker en om drie uur zijn we op weg naar het vliegveld.
In het vliegtuig zit ik naast een oegandese man en we raken aan de praat. Hij is op weg naar Wenen voor een vergadering en wil weten wat mij in Oeganda heeft gebracht. Als er van hoort bedankt hij me en vindt het heel belangrijk. Ik vraag hem of hij soms bij de regering werkt, ja dat klopt.
We lopen samen op wanneer we in Cairo aankomen en dan
splitsen onze wegen zich. Voordat ik de betreffende gate binnen heb ik nog even tijd voor een cappuccino. Naast me staat een vrouw en ze begint met me te praten. Waar ga je naartoe en wat heb je gedaan? Ze werkt bij het Rode Kruis en reist naar veel plaatsen. We drinken samen koffie en ons gesprek gaat verder, wanneer ik naar je zie en in je ogen kijk zie ik alleen maar leven, als je op jouw leeftijd nog zo iets kunt doen
eigenlijk wil ik dat ook, zegt ze, alleen maar liefde geven aan kinderen en mensen, ik ben zo moe van het opgejaagd zijn en de druk. Waarschijnlijk is het tijd voor je om door te stromen naar een andere fase in je leven zeg ik, wanneer je doet waarvan je denkt waarvoor je geroepen bent dan is het geen werken meer, daar krijg je energie van…
God heeft het zo geregeld dat we elkaar zouden ontmoeten zegt ze en beloofd nog contact met me op te nemen met een bedank voor de bemoediging. Wanneer ik de betreffende gate binnen loop zie ik daar de jongen zitten welke afscheid nam van zijn familie op Entebbe. Ik neem naast hem plaats en vertel hem dat ik er getuige van was, ja het was drie jaar geleden dat ik ze gezien had en nu ben ik er twee weken geweest. Simon studeert in Brussel en weet ook niet wanneer hij dan weer in Oeganda zal komen. We hebben een goed gesprek over wat ons bezig houdt en lopen samen het vliegtuig in. Bij de ingang vraag ik wat zijn plaats is..
32 a en ik heb …. 32 c… blijken we dus naast elkaar te zitten…32 b is nog over en ik zeg hem dat we anders met persoon 3 wel kunnen ruilen. Ik denk niet dat er iemand komt zitten zegt Simon, er komen nog wel steeds mensen hoor antwoord ik. Ja maar er komt nu hier niemand zitten, zegt Simon… Ja hoor, jij bent een christen zeg ik tegen hem het is alsof ik mezelf hoor praten… Klopt…. Wil je nu ook weten wat er morgen gebeurd vraagt hij?? Hahaha Nee dit was wel genoeg…. Simon wil graag Nederland eens bezoeken en ik nodig hem uit om eens te komen zodat ik hem wat plaatsen kan laten zien…gaan we zeker doen…In Brussel nemen we afscheid en met Eelke ga ik huiswaarts, alvorens eten we nog een hapje bij de Wouwse Tol en hebben daarbij tijd om bij te praten. Toch wel weer heerlijk zo’n echte Hollandse salade met allerlei vissoorten. Met voldoening neem ik een warme douche, doe wat was in de machine, ga op tijd naar bed en slaap tot de volgende morgen negen uur.
Op naar de volgende fase..