Up to date

vrijdag 18 mei 2012

Twee weken zijn haast voorbij en de dagen gaan snel.
Het is goed om hier weer te zijn. Lekker warm en mijn botjes genieten ervan.
De kinderen hadden allemaal een tekening voor me gemaakt en er iets lekkers bijgedaan.
Iedereen is blij dat ik er weer ben. Ondertussen valt het niet mee om een rustig moment te vinden en een uitgebreid verslag te maken.
Aidah is op zwangerschapsverlof voor drie maanden en er zijn andere werkers in het huis wat veel begeleiding vraagt. Ook de kinderen vragen veel aandacht en zijn afgelopen maandag weer naar school gegaan. Voor Manuel was dit de eerste keer en dus heel erg spannend.
Ondertussen zijn er in het huis twee kinderen bij: Jerry en Xavier uit Moroto.
Xavier (net 10 geworden) heeft ongeveer zes weken geleden in het ziekenhuis gelegen met een longontsteking waardoor ze 6 dagen in een coma heeft gelegen.. Door Gods wonderbaarlijke liefde is ze hier uitgekomen. Vanwege de omstandigheden in Moroto, het klimaat, de bacteriën die de dieren met zich mee brengen en de luchtvochtigheid rondom Moroto berg komt longontsteking er heel vaak voor en het advies was om haar in een andere omgeving te laten opgroeien. Op 11 mei hebben we haar verjaardag gevierd met cake (uit de wonderpan vanuit Nederland) limonade en cadeautjes. Het was lang geleden dat ze haar verjaardag had gevierd en ze genoot er zichtbaar van. Jerry is haar jonger broertje en nu zes jaar. De kinderen doen het goed ze hebben geleerd een kwartetspel te spelen, springen touwtje en doen het spel met de elastiek. De honden zijn gegroeid en hebben gisteren mijn oudste bijbel van de tafel gerukt om er mee te spelen.. Ik hoop dat het hen goed doet, Zjilabo was wel heel erg nederig vandaag en had er duidelijk toch geen goed gevoel over.
Vanmorgen heb ik Tendo geleerd hoe kapotte kleding te repareren en knopen aan te zetten.
Volgens haar was het een “old model” om zelf je kleding te repareren, je brengt het toch naar de naaister!! Tja heb ik uitgelegd je kan beter niets te eten hebben en naar de naaister gaan dan bedenken dat je geld uitspaart door het zelf te doen. De boodschap was duidelijk en na veel uitleg was ze bereid om te leren en tevens de angst voor een naald te overwinnen.. Tja, als God zegt dat je met Hem over een berg kunt springen, wat stelt dan een naald nog voor? ? Dit was voor haar een geheel nieuwe boodschap..maar na gedane arbeid ging ze opgewekt naar huis en was ze duidelijk blij met een “new model”.
Het valt me steeds weer op dat het veel geduld vraagt om mensen nieuwe dingen aan te leren.
Wanneer ik hier met een hamer rondloop kijkt men me verbaasd aan..
dat doet toch alleen een timmerman? Ook de kinderen krijgen nu mee dat ze verantwoordelijk zijn voor hun eigen spullen en niet zoals een van de kinderen deed, haar schoolspullen op school verkocht omdat een ander ze zo mooi vond..En dan nog: Aunty Julie brengt wel een andere mee, wat ze dus duidelijk niet doet.
Ik geloof dat vanaf vandaag de meeste praktische zaken wel weer geregeld zijn en Brian en ik zijn toe aan een beetje tijd voor onszelf wat we de komende dagen ook gaan doen.
Inez, mijn nicht, komt de 23e aan met het vliegtuig en zal ons komen helpen. Drie van de kinderen hebben engelse les nodig, Manuel moet zijn schoenen leren strikken en klok kijken. Angela kan nog niet lezen. We zien er met zijn allen naar uit en Brian die wacht op zijn hagelslag want, zoals hij zelf zegt, is hij een echte nederlander en kijkt hij er naar uit om met mij te wandelen langs de noordzee.