25 april, Nora en aapjes

Maandag 25 april

Vroeg op om uit te checken. Bij het buurgezin van Moyoni, een gezin met vijf kinderen
in een hut, geef ik nog wat kleding af en zeep. De kinderen vinden het geweldig dat ze een nieuw setje kleding hebben. Toen ik hier was in 2009 en van hier vertrok stond er een klein kind buiten, zij kwam me steeds in herinnering. Inmiddels is er weer een bij…

Een auto brengt me naar mijn nieuwe adres. Wanneer ik in de buurt ben en niet precies weet waar te zijn bel ik de dame. Ze komt me tegemoet met de auto, en leidt ons daarna naar de school en het guesthouse waar ik moet zijn. Zelf woont ze ergens hier in de buurt.
We komen op een groot compound en het ziet er allemaal netjes uit.
Ik krijg de keuze uit twee kamers en ik kies de bovenste met een balkon en een mooi uitzicht.
Naast me zijn twee Nederlandse jonge meisjes van de Avans hogeschool in Breda, die op stage zijn. Zij leren voor fysiotherapeute. Een van de meisjes blijkt een kilometer van me vandaan te wonen in Nederland. Dat is toch wel heel komisch.
Een uur na mijn aankomst komt er een verpleegster aan uit Ierland. Zij is voor de eerste keer in Uganda en voor alles bang en O zo blij dat ik er ben. Ze wil niet graag alleen zijn en gelukkig kan ik haar het e.e.a. bijbrengen over de Ugandese levenswijze hier.
In de middag gaan Alba, zij en ik naar een Resourt aan de Nijl en we leren elkaar daar wat beter kennen. We maken daar gebruik van een buffet en er zijn een heleboel apen.
Nora (de verpleegster) gaat wat fruit halen, banaan, meloen, mango, en een cake.
Even van haar vandaan zit een aap en hij bekijkt nauwkeurig wat zij allemaal op haar bord legt. Wanneer zij klaar is loopt hij achter haar aan. Ze zet haar bord op de tafel neer en de aap springt meteen op de stoel bij het bord, kijkt eens rond en pakt eerst de banaan die hij lekker op gaat eten. Gillen die Nora…… en ik maar lachen…. Komt de aap terug voor het cakeje,
daarna voor de meloen, totdat alles op is…. Nora heeft meteen gegeten en gedronken en wil niets nieuws meer. Ik daarentegen vind het geweldig en wil foto’s maken van het aapje dat bij ons zit. Dan laat mn camera het opeens afweten op het cruciale moment, jammer.
Alba vertelt dat ze de hele organisatie op zich heeft van de school, lesgeeft, zorgt voor fundraising, en de acht meisjes die er dagelijks zijn opvoedt.
Het is een pittige dame van 71, wat je zeker niet aan haar ziet.
In de avond, wanneer Nora naar haar bed gaat, ziet ze voor het eerst een gekko aan de muur,
stuurt mij een smsje (wat niet aankomt) en probeert de watchman te bellen (die niet reageert)
Een eerste nacht voor Nora..